Kocam...
Hayatımın en güzel rengi, en parlak ışığı, en büyük huzuru...
Biz birbirimizi bulana kadar çok uzun,çok dikenli yollardan geçtik...
Çok düştük, çok kanadı dizlerimiz...
Çok kırıldık ve defalarca tuz buz oldu kalbimiz...
Çok yanıldık,çok vazgeçtik,çok insan tanıdık, çok insan sildik...
İkimizin de 'BEN YALNIZ MUTLUYUM' zamanında çarpıştı gözlerimiz ve tekrar çarptı kalplerimiz...
Hani herkesin görüp çok özendiği o mutluluk var ya gökten zembille inmedi bize:)
Çok fazla bedel ödedik ve çok fazla yıprandık bunu hak etmek için...
(Romantizm buraya kadardı tatlı çocuk)
Bildiğin huysuzsun yani, aşırı titiz, dehşet verici derecede düzenlisin ayrıca benden güzel yemek yapman hiç hoş değil... Erkek dediğin azıcık ne nereye konur bilmez, az beceriksiz falan olur,böyle karısı değişik bir yemek yaptığında şaşırır mutlu olur 'aşkım çok güzel olmuş ama içine azıcıkta köri koysan daha lezzetli olurdu'gibi tehlikeli cümleler kurmaz:)))) Bir de zayıfladın falan bu ara, daha bir karizmatik oldun bir havalara girdin bu durumdan da hoşlanmıyorum:))
Ahh ahhh kocamla bana bakıp mutlu mesut hayat yaşadığımı sanan dostlar neler çekiyorum bir bilseniz :)))))
Şimdi gelelim sonuca:) Bir gün incitmedin beni, hep güldürdün yüzümü, her sabah gülen gözlerle baktın yüzüme, bir eş olarak yapılabilecek ne varsa hep fazlasını yaptın, bir sevgili olarak ne kadar severse insan, sen daha fazla sevdin, bir dost nasıl dinlerse dostunun derdini, sen hep dinledin hep huzurlu olan yolu gösterdin... Hiç mi kötü günümüz olmadı? Tabi ki oldu... O zamanlar da bile beni acıtan her keskin köşeni törpüledin, her katı kararını yumuşattın bu bile bir daha aşık olmamı sağladı sana...
Kocamm ben seni o uçaktan inip ilk öptüğüm gün kadar heyecanla ve aşkla seviyorum...
Sevda GENÇ
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder