YOLCULUK...

İster vur ister okşa
İster tut ister yolla
İster sev ister zorla
Ben böyleyim...
Radyoda Ayten Alpman'ın güzel sesinden dinleyerek, hatta bağıra çağıra eşlik ederek Bursa'dan izmir yoluna girdik...

Bursa...Bu cümleyi kurmadan geçemeyeceğim Yeşil Bursa sadece camilerdeki çinilerde kalmış... O kadar betonarme öylesine üst üste bir şehir kurmuşlar ki yazık gerçekten çok çok yazık... Tabi ki doğa yapısı bozulmayan yerler de var Mudanya, Tirilye gibi... Ama genel itibariyle şehir merkezi tam bir beton yığını... Gerçi her yerini gördük diyemem Bursa'nın, havaların durumuna göre bir hafta sonu gidip dolu dolu gezmeyi planlıyoruz...
Her şey bir yana tarihi dokusu muhteşem... Ulucami,Yeşil türbe,Osman ve Orhan Gazi türbeleri,Tophane,Koza han, İpek Han,Mudanya,Tirilye inanılmaz etkileyici yerler... Tüm bu güzelliklere rağmen keşke Bursa'nın yeşiline kıymasaydınız diyorum...

Uzun yolculukları çok seviyorum :) Eşimle hayata dair konuşmayı,onun tecrübelerini, maceralarını dinlemek, uzun uzun sohbet etmek... Yeri geldiğinde onu eleştirmek, yeri geldiğinde öz eleştiri yapmak beni gün be gün daha büyütüyor ve daha olgunlaştırıyor... Hayata bakış açımı değiştiriyor... Ben onun penceresinden bakıyorum o da benim penceremden...
Ama asla sıkıcı değil,tam tersi kahkalarla, bazen çocukça, bazen inceden laf sokarak :) bazen derin bir sevgiyle sadece birbirimize bakarak... 

Şarkı bittiğinde uzak yollardan gelmiş gibi hissettim kendimi... Her kilometre biraz daha içime yolculuk gibi geldi bana... 
sonra düşündüm... Her insan kendi gibi olsaydı aslında... kimsenin kimseye bir şeyleri ispat etme çabası olmasaydı... Sevildiğini, toplum tarafından kabul gördüğünü insanların gözüne gözüne sokmasaydı keşke...Bazen paylaşım işini bende abartıp bir frenliyorum :)) Ama benim ki daha çok içime sığdıramadığım mutluluğu dışa vurmak gibi :) Görmemişin kocası olmuş modunda değil :)))))))) Umudunuzu asla kaybetmeyin sizin de yarınız bir yerlerde bekliyor mesajı veren umut veren paylaşımlar...

Uzun zamandır görüşmediğim,sadece sosyal medyada ekli olan insanlar bile bana 'çok seviniyorum mutluluğunu görünce, ne kadar güçlü bir kadınsın, mutluluğu o kadar hak ediyorsun ki idolümsün' diyen insanlar beni öyle mutlu ediyor ki :) Hepsi için ayrı ayrı dua ediyorum... Dilerim Allah herkesin karşısına hak ettiği insanı çıkarır ver herkes evinde yuvasında mutlu olur...

Sıkıntılar yaşamadan, can acımadan kolay olmuyor iyi bir psikolojiye gelmek...Bazı eski paylaşımlarıma ve resimlerime bakıp acımasızca eleştriyorum kendimi... Kim bilir ne yaşadım da bunu paylaşma gereği duydum Allah aşkına diyorum çoğu zaman:))) Hatta o halime kızdığım kendimi ne kadar zavallı ve acınası savaşlara sokmuşum dediğim bile oldu... 

Ama yaşadığım hiç bir şeyden pişman olmadım en kötüsünden bile... Hepsi bir ders verdi hepsi bir değer kattı bana..Şu an ne istediğini bilen kendi ayakları üzerinde sapa sağlam duran, kocasının karşısında bile kuralları ve prensipleri olan,kendini önemseyen ve kendi kıymetini anlayan bir kadın olarak asla acıtasyonlar yapıp 'allahım bütün dertler beni buluyor' ' acılar içinde doğmuşum' 'acıların çocuğu, gözyaşının kadınıyım' modunda hiç olmadım... Acı yaşamadığımdan değil... Acıyı nasıl karşıladığımdan kaynaklıydı bu...

Daldan dala bir yazı içimi döker gibi...İçimden geldiği gibi... Yolumuz uzun yolculuk çetin kara bulutlar karşımızda ama arasında hep bir güneş var... Bana umudun resmini yapabilir misin Abidin? :) Yok yapamam ama çekerim ;)